Margreet op anderhalve meter: maanden je gehandicapte kind niet zien

Bewoner van het Kwatrijn vertelt zijn verhaal
Bewoner van het Kwatrijn vertelt zijn verhaal © RTV Utrecht
SOEST - Op een lommerrijk terrein in Soest staat 'Het Kwatrijn': een woon- en dagbestedingslocatie voor mensen met een ernstige verstandelijke beperking. Zes jaar geleden maakte Margreet er het programma 'Onze Tuin', waarin ze een tuin aanlegde zonder een euro budget, maar mét heel veel hulp van mensen uit de provincie.
Sinds het begin van de coronacrisis leven de bewoners geïsoleerd en doen begeleiders er álles aan om besmetting te voorkomen. "Het is onze grootste angst iemand ziek te maken", zegt Nicole Makker, die al jaren een van de vaste gezichten is. "Omdat onze bewoners niet buiten het terrein komen, zijn wij de enige die hen ziek kunnen maken. Daar zijn we ons heel erg bewust van en veel van mijn collega's zijn ook echt bezorgd."

Geen bezoek

Voorzichtig zijn alleen was niet genoeg. Net als verzorgingstehuizen, gingen instellingen voor mensen met een verstandelijke beperking 'op slot'. Bezoek werd verboden, logeerpartijtjes geannuleerd en uitjes op de lange baan geschoven. "Vooral dat bezoek was heel verdrietig", gaat Nicole verder. "Dan moet je dus tegen ouders of broers en zussen zeggen dat ze niet meer hier bij hun familielid mogen komen. Mensen waren soms ook boos. Niet op ons hoor, maar op de situatie."
Eén van die zussen die al drie maanden niet bij haar broer mag komen is Elina. Haar broer Obed is achter in de 40, woont al jaren op het Kwatrijn en gaat normaal gesproken eens in de twee weken met Elina mee voor een gezellig dagje: "Ik heb echt moeten luisteren naar mijn hoofd en niet naar mijn hart. Het kan nu gewoon niet, hier is het veilig voor Obed en ik moet er niet aan denken dat hij ziek wordt."

Videobellen

De begeleiders van het Kwatrijn hebben geprobeerd zoveel mogelijk contact met familieleden te houden. Ze belden, maakten knutselwerken met bewoners of probeerde te videobellen. Elina heeft haar broer net vanuit de verte gezien, maar mag niet naar hem toe. "Ik moest echt wel even heel hard huilen. Maar het kan nog even niet. Als hij me ziet wil hij met me mee, me vastpakken en knuffelen. Die anderhalve meter zegt hem niks."

'Lock open'

Langzaam gaan nu ook de instellingen voor mensen met een beperking weer open. Vanaf deze week mag er meer bezoek komen en komen er meer vrijheden, maar het blijft voor vestigingsmanager Richard een delicate puzzel: "Voor de ene ouder kan het niet snel genoeg zijn, de ander maakt zich juist éxtra bezorgd nu hun kinderen niet meer helemaal geïsoleerd zijn."